10 zasad, którymi powinni kierować się rodzice wychowując swoje dziecko
- Zasada akceptacji. Dorastające dziecko ma prawo do własnego życia. Pozwólmy mu na realizację własnych zamierzeń.
- Zasada wiarygodności. Nie należy postępować inaczej, niż się mówi. Fałsz, nieszczerość obniżają autorytet Rodziców
- Zasada poszanowania intymności. Uszanuj tajemnicę kieszeni, szuflad, korespondencji Okażmy takt i delikatność Młody człowiek będzie skłonny do zwierzeń, kiedy będzie wiedział, że zależą od niego.
- Zasada równych zobowiązań.
- Zasada stabilności. Chaotyczności i niezdecydowaniu młodzieży Rodzice powinni przeciwstawić stabilność życia rodzinnego.
- Zasada prośby. Polecenia kierowane do dzieci powinny mieć formę konkretnej prośby, stanowczej, ale spokojnej. Bezosobowe rozkazy są mało skuteczne.
- Zasada konsekwencji. Dziecko musi wiedzieć, czego może oczekiwać po swoim postępowaniu. Można to ustalić zawierając „kontrakt” przestrzegany przez obie strony.
- Zasada otwartości na informacje. To także zasada otwartości na krytykę i powinna obowiązywać zarówno dzieci, jak i Rodziców. Bezosobowe rozkazy są mało skuteczne.
- Zasada humoru. Napięcie, atmosferę zdenerwowania w domu najłatwiej rozładować humorem. Wytwarza on dystans wobec problemu.
- Zasada współdecydowania. Narady rodzinne sprzyjają wzajemnemu zrozumieniu i akceptacji.
Internet – zalety i zagrożenia
Internet, to „kopalnia wiedzy” oraz medium przenoszące w inny wymiar komunikację międzyludzką. W Sieci można znaleźć ogromne ilości informacji. Od aktualnych wiadomości z dowolnego miejsca świata do bardzo szczegółowych treści interesujących jedynie wąskie grono specjalistów. Oprócz stron www i poczty elektronicznej popularność niestety zyskują miejsca spotkań w wirtualnym świecie ( mowa o wirtualnych kawiarenkach internetowych oraz tzw. chatach. Coraz więcej osób korzysta z Sieci zawodowo, jak i dla edukacji i rozrywki. Kilka czynników ma wpływ na ten stan rzeczy. Są to: wygoda, anonimowość oraz względnie niskie koszty użytkowania. Możliwe stało się pozyskiwanie informacji, bez konieczności wychodzenia z domu. W Sieci panuje pełna demokracja, wręcz anarchia. Każdy może przedstawić się jako ktoś zupełnie inny.
Oprócz niezaprzeczalnych korzyści z rozwoju Sieci, należy wspomnieć o negatywnych aspektach jej stosowania. Ogromna ilość informacji zawartych w Internecie nie koreluje niestety z ich jakością, jednak największym zagrożeniem dla dzieci może być długotrwałe korzystanie z niej, co w efekcie może przerodzić się w stan, który określamy jako uzależnienie się od Internetu.
Internet jest szczególnie groźnym i uzależniającym medium, a uzależnienie od niego staje się coraz poważniejszym problemem społecznym.
Zauważyłam, iż zjawisko nadmiernego korzystania z Sieci staje się coraz bardziej powszechne wśród dzieci. Jest to niepokojące i wymagające nałożenia przez rodziców ograniczenia ilości czasu spędzanego przed komputerem. Spędzanie zbyt dużej ilości czasu w Internecie powoduje, że po prostu zaczyna go brakować na inne sprawy – na naukę, odpoczynek, obowiązki domowe, życie rodzinne czy kontakty towarzyskie.
Uzależnienie się od Internetu przejawia się w coraz częstszym łączeniu się z nim, w spędzaniu w sieci coraz więcej czasu. Przejawia się również w obsesyjnym myśleniu, a nawet w snach o tym, co może zdarzyć się w Internecie. Inne dziedziny aktywności – nauka na przykład – mogą być przez to poszkodowane. Osoba uzależniona pragnie czasem ograniczyć korzystanie z Internetu, ale nie ma do tego wystarczająco silnej woli. Towarzyszy temu zainteresowanie wszelkimi informacjami o Internecie – w prasie, książkach, chęć wypróbowania każdego adresu internetowego, który tylko udało się zdobyć.
OBSZARY ZAGROŻEŃ PŁYNĄCYCH Z „INFONAŁOGU”
| Psychiczne | Intelektualne | Społeczne | Fizyczne | Moralne |
| wirtualna rzeczywistość oderwana od życia | bezkrytyczne zaufanie do możliwości maszyny, „szok informacyjny | zachowania nieetyczne, anonimowość, brak hamulców | wzrok postawa | Łatwy niekontrolowany dostęp do niebezpiecznych informacji, pornografii |
Jeżeli masz wątpliwości czy jesteś uzależniony wykonaj ten test:
Test Kimberley Young
Kwestionariusz pozwalający stwierdzić zagrożenie infonałogiem:
- Czy stajesz się ożywiony, gdy myślisz o ostatniej lub następnej sesji z Internetem?
- Czy czujesz potrzebę stałego zwiększania czasu spędzanego w Sieci?
- Czy próbowałeś kilkukrotnie i bez powodzenia kontrolować, zmniejszyć lub w ogóle zaprzestać korzystania z Internetu?
- Czy czujesz się niespokojny, poirytowany lub bliski depresji, gdy próbujesz zredukować ilość i długość trwania sesji?
- Czy pozostajesz online dłużej, niż pierwotnie planowałeś?
- Czy z powodu Internetu naraziłeś na szwank związki z innymi ludźmi, karierę, pracę lub szkołę?
- Czy kłamałeś, aby ukryć, jak wiele czasu spędzasz w Internecie?
- Czy używasz Sieci jako sposobu na ucieczkę przed problemami lub na uśmierzenie przykrego nastroju (poczucia bezradności, winy, niepokoju, depresji)?
- Za uzależnioną uznaje się osobę, która odpowie twierdząco, na co najmniej pięć pytań.
[za: The Center for On Line Addiction]
Kontakty człowieka z maszyną, udział komputerów i Internetu będzie się w naszym życiu zwiększał – a wraz z nim rośnie groźba uzależnienia z nimi związanego. Wygląda na to, że wszyscy powinniśmy przyjrzeć się krytycznym okiem temu, jak korzystamy z Internetu i jak ważny jest on w naszym życiu. Nie jest to łatwe. Podobnie jak alkoholicy czy narkomani lekceważą zagrożenia, jakie może przynieść im uzależnienie, tak „internetoholicy” minimalizują problem, z jakim mają do czynienia. Skutki uzależnienia prędzej dostrzeżone zostaną przez otoczenie niż przez samych poszkodowanych.
Jakim typem ucznia jest Twoje dziecko
Jakim typem ucznia jest twoje dziecko? Stopnie nie są najważniejsze. Nie wymagaj od pociechy samych piątek i szóstek. Dziecko musi wiedzieć, że jest kochane bez względu na osiągnięcia w szkole. Dużo ważniejsze od stopni jest chęć zdobywania wiedzy. Poza tym nauka tylko wtedy przynosi efekty, jeśli towarzyszą jej pozytywne emocje- radość, ciekawość, satysfakcja.
RUCHOWIEC
Zwany jest także dotykowcem lub czuciowcem. To dziecko żywe, ruchliwe, o bogatej gestykulacji. To on najchętniej wyrywa się do tablicy, by zmoczyć gąbkę, a gdy chce o coś zapytać nauczyciela, częściej podchodzi do jego stołu niż podnosi rękę. Nie przepada za siedzeniem w domu, nie lubi słuchać ani czytać, szybko się nuży. Kilka godzin spędzonych w ławce to dla niego męczarnia. Najwięcej uczy się poprzez bezpośrednie zaangażowanie i związane z nim emocje. Kocha wszelkie eksperymenty, chciałoby samo wszystko sprawdzić, wszystkiego dotknąć
Co pomoże mu w nauce:
- Ruchowiec potrzebuje przestrzeni, która nie ogranicza ruchów. W czasie nauki nie wysiedzi bowiem w jednym miejscu, ale musi się ruszać, chodzić po pokoju.
- Szybko się nudzi , dlatego gdy odrabia lekcje, powinien robić przerwy. Może nawet wyjść na krótki spacer- pozwoli mu to zregenerować siły i uporządkować myśli.-Warto, by uczęszczał na zajęcia dodatkowe, na których teoria łączy się z praktyką
- Gdy odrabia lekcje, niech przerzuca się z przedmiotów ścisłych, na humanistyczne. To zapobiega znużeniu
WZROKOWIEC
Jest spostrzegawczy, wrażliwy na kolory i kształty. Doskonale pamięta twarze i imiona. Charakteryzuje się bogatą mimiką – często mruży oczy uśmiecha się, unosi brwi. Lubi czytać, oglądać telewizję, rysować. Najbardziej uczy się tego, co przeczytał, zobaczył, zaobserwował, co przyciągnęło jego wzrok. Łatwiej mu zrozumieć treść, gdy jest zilustrowana. W szkole lepiej pamięta wiadomości przepisane z tablicy niż usłyszane od nauczyciela.
Co pomoże mu w nauce:
- Robienie notatek to jego podstawowa metoda uczenia się Warto, by sporządzał je nie tylko w czasie lekcji, ale także wtedy , gdy powtarza materiał do klasówek czy czyta lektury.-Niech korzysta z kolorowych podkreśleń, różnych znaków graficznych, wykresów i tabeli- doskonale przemawiają do jego wyobraźni.
- Łatwiej zapamięta tabliczkę mnożenia, wzory matematyczne czy chemiczne symbole, jeśli wypisze je kolorowym flamastrem na dużej kartce, którą zawiesi w swoim pokoju na widocznym miejscu
SŁUCHOWIEC
Nie lubi ciszy. Chętnie słucha muzyki, piosenek. To często wielka gaduła, której buzia się nie zamyka. Godzinami może wysłuchiwać przeróżnych opowieści, a potem długo pamięta ich szczegóły. Zwraca uwagę na to i, co i jak ludzie mówią. Zauważy ton głosu, akcent. Łatwo przyswaja nowe słowa, chętnie uczy się wierszyków i piosenek. Zdobywa wiedzę głównie poprzez słuchanie, dlatego w szkole dużo korzysta na lekcji. Woli odpowiedzi ustne niż prace pisemne i ma z nich znacznie lepsze stopnie. Kiedy pisze lub uczy się często mówi do siebie po cichu
Co pomoże mu w nauce:
- Warto słuchowca nakłonić aby po powrocie ze szkoły:
- opowiadał czego się uczył – w ten sposób uporządkuje i powtórzy nową wiedzę
- Niech jak najwięcej czytana głos , wtedy najwięcej zapamiętuje.
- Hałas przeszkadza mu się skoncentrować.
- Podczas nauki należy mu zapewnić ciszę.
- Niektórym w skupieniu uwagi pomaga niezbyt głośna muzyka w tle
- Dobrym sposobem utrwalenia materiału, jest dla niego rozmowa z samym sobą, a więc zadawanie sobie pytań odpowiadanie na nie.
- W nauce języka obcego najlepsze będą konwersacje i słuchanie kaset.
Inne poradniki
- Komputer i Internet w domu [PDF]
- Jak kochać i wymagać [PDF]
- Jak pomóc dziecku z nadpobudliwością psychoruchową? [PDF]