Wątpliwości było wiele. Czy odważyć się jechać z klasą na 6 dni do Zakopanego? Czy sobie poradzimy? Jak się będą zachowywać? Czy przetrwamy noce? Z każdą wycieczkową godziną nabierałyśmy pewności, że to była świetna decyzja. W pierwszej kolejności dziękujemy Marcie i Markowi za zorganizowanie nam tego cudnego czasu. Dziękujemy Wam za długie wędrówki i rozmowy, za lekcje fizyki, matematyki i geografii w pociągu, za Wasze otwarte serca i za to, że staliście się jednymi z nas. Naszym Wychowankom: Kubie, Wojtkowi, Błażejowi, Kacprowi, Kindze, Kubie, Olkowi, Kacprowi, Antkowi, Marcelowi, Karolowi, Michałowi, Oli, Kornelce, Uli, Zuzi, Marysi, Tomkowi, Kubie i Sebastianowi za Waszą ogromną dyscyplinę i dojrzałość. Za każdy uśmiech i rozmowę. Za każdy żelek, kawałek czekolady, chips i gryz kanapki. Za to, że tak dzielnie pokonywaliście swoje trudności. Za wsparcie i każdy ból brzucha ze śmiechu. Za wasza ogromną empatię i bezinteresowną pomoc. No i za to, że chcieliście z nami spędzić te 6 dni. Jesteśmy z Was bardzo dumne. Jakże miło nam było słuchać o Waszym dobrym wychowaniu, o przestrzeganiu ciszy nocnej, o dokładnym posprzątaniu pokoi, robieniu śniadań i dzielnym maszerowaniu po górach. Jesteśmy z Was bardzo dumne. Nasze podziękowania kierujemy w stronę Krzyśka i Mariusza, którzy wspierali nas w sprawowaniu opieki. Będziemy o Was pamiętały przy organizacji następnego wyjazdu:) Dziękujemy Wam rodzice, że wspieraliście, pisaliście i pozwoliliście pojechać na południe Polski. No i dziękujemy Dyrektorze Leszku Orciuchu za odwagę i podpis na karcie wycieczki. Meldujemy wykonanie zadania. A góry? No cóż… czekają na nasze kolejne odwiedziny….ale zapewne już w innym składzie
Ala i Karolina
